Czy chodzi tylko o liczby, czy tych 11 fotografów ma ze sobą coś więcej wspólnego niż tylko ten sam rok urodzenia? Tak, całkiem sporo. Obecnie każdy z nich jest dobrze znanym fotografem w swoim kraju i poza jego granicami. Niektórzy z nich są uznawani na całym świecie za ikony fotografii. Mieli po 15 lat, gdy upadł Mur Berliński; chłopaki z „Bloku Wschodniego” mieli po 16 – 18 lat, kiedy ich kraje odzyskały niepodległość; doświadczyli rozszerzenia Unii Europejskiej w 2004 roku, kiedy mieli po 30 lat.
Wszyscy stworzyli długoterminowe projekty dokumentalne w oparciu o odczucie, że świat zmienia się z analogowo – unikatowego na jednolicie globalny. Ich stosunek do robienia zdjęć jest naznaczony poczuciem obywatelskiego, społecznego i indywidualnego obowiązku stworzenia rzetelnych wypowiedzi na temat swoich krajów pochodzenia, miejsca zamieszkania i tych miejsc, które odwiedzili realizując projekty. Ich prace nie starają się być modne, efektowne, bynajmniej powierzchowne, czy błyszczące. Zamiast tego, są ludzkie, zatroskane, gorzkie, ironiczne, pełne humoru, krytyczne i w gruncie rzeczy rezonują tym, o czym ludzie myślą głęboko w sercu, a tym, co mówią na głos”. (z tekstu wprowadzającego Mindaugas Kavaliauskas).

Fotografowie: Simon Roberts ( UK), Nick Hannes ( Belgia), Kirill Golovchenko ( Ukraina/Niemcy), Przemysław Pokrycki (Polska), Tomáš Pospěch (Czechy), Mindaugas Kavaliauskas (Litwa), Vitus Saloshanka (Białoruś/Niemcy), Gintaras Česonis (Litwa), Borut Peterlin (Słowenia), Pekka Niittyvirta (Finlandia), Davide Monteleone (Włochy)