WARSZAWA 2008 – 2018 | Ewa Meissner
Projekt „Warszawa 2008 – 2018” to zapis obrazów z życia miasta, pulsującego przed oczami intensywnością barw oraz sylwetkami mieszkańców zawieszonych pomiędzy dynamiczną współczesnością a śladami historii, architektonicznymi kaprysami i enklawami przyrody, zapętlonych w nieskończenie ciągnące się ulice.
Lato 2009 roku, ulica Moniuszki, słynna fototapeta na ścianie Cafe Grażynka za chwilę zniknie z mapy Warszawy.
Niedługo potem pojawi się w sieci komentarz: „nikogo bym nie winił za upadek Grażynki, prócz niewidzialnej ręki rynku. Upstrzona muszymi odchodami fototapeta, babcie 'kelnerki’ i kibel jak z zamkniętego dworca w prowincjonalnym mieście – to był skansen, nie ma co ukrywać, ale za zwiedzanie skansenów gdzieniegdzie ludzie płacą i to dobrowolnie.”
Kwiecień 2014, ulica Koszykowa numer 64. Właścicielka Elżbieta Wichrowska dopieszcza słynną w Warszawie witrynę wystawową zakładu fryzjerskiego, istniejącą do dziś, w niezmienionym stanie, od 110 lat. U jej byłego szefa strzygł się marszałek Józef Piłsudski i podkręcał wąsiki. Ona pracuje tu od 1973 roku. Zakład, który pamięta II Wojnę Światową i działalność konspiracyjną, zagrał w 2014 roku w filmie „Jack Strong” Władysława Pasikowskiego. Bohaterką była witryna, a pani Elżbieta gościła u siebie ekipę filmową.
Marzec 2009 roku, skrzyżowanie ul. Marszałkowskiej i ul. Świętokrzyskiej. Starsza pani sprzedaje własnej roboty wełniane kapcie pod sklepem Sezam.
Mijają ją spieszące się tłumy, a ona, co raz, czule poprawia aranżację swojej oferty, malując na chodniku kolejny obraz wybijający się z dominującej szarości ulicy. Spotykam ją w tym samym miejscu jeszcze przez kolejne dwa lata.
Warszawa jest niezdecydowana, agresywna, arogancka, odważna, próżna i ambitna
Ewa Meissner urodzona w Warszawie w 1971r. W latach 2000-2005 studiowała dziennikarstwo na Wydziale Politologii Collegium Civitas w Warszawie. Współzałożycielka agencji Napo Images. Współpracowała jako kurator i współorganizator wystaw fotograficznych min. z Centrum Sztuki Współczesnej, Starą Galerią Związku Polskich Artystów Fotografików i Zamkiem Królewskim w Warszawie, Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej „Manngha” w Krakowie. W latach 2010-2012 prowadziła zajęcia z fotografii prasowej w Instytucie Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. Fotoedytorka książek fotograficznych, min. „Echa” Maksymiliana Rigamontiego i „Some Things are Quieter Than Others” Jacka Foty. Autorka bloga promującego fotografię dokumentalną Polish Documentary Photography Links. Jej prace, oscylujące pomiędzy fotografią socjologiczno-dokumentalną a fotografią streetową, wystawiane były min. w Polsce, Francji, Czechach, Anglii i Stanach Zjednoczonych.