Wrócę jutro | wersja autorska

Wróciłam do domu po kilku latach nieobecności. Zaczęłam spotykać się i obserwować dziewczyny, z którymi dorastałam i wychowywałam się jako dziecko. Kiedy zaczynałam projekt w 2019 roku, Racibórz był miastem aglomeracji śląskiej, które przodowało w niechlubnych statystykach — wiele osób w wieku 18-26 lat wyprowadzało się do większych miejscowości lub za granicę, by kontynuować edukację i znaleźć pracę.

Wrócę jutro, to opowieść o moich koleżankach z dzieciństwa, które wbrew większości postanowiły zostać i budować swoje życie w naszym rodzinnym mieście. Mieście, z którego prawie każda młoda osoba decyduje się wyjechać zaraz po liceum.
Projekt jest nostalgiczną opowieścią o szczególnym czasie tuż po osiągnięciu pełnoletności. To czas, w którym młodzi dorośli zaczynają nowe role społeczne, stają się rodzicami i pełnoetatowymi pracownikami. Te nowe role definiują ich codzienne życie i kształtują nowe „ja”.

Zależało mi na kobiecej perspektywie. Przyglądam się młodym Polkom, które zostają matkami. Ich romantycznym relacjom lub ich brakiem. Zwracam uwagę, jakie zmiany zachodzą w ciele młodych kobiet. Chodzi mi np. o ich samoekspresję, w tym wizualne zmiany wyglądu takie jak tatuaże, operacje plastyczne czy kolczyki.

Moim bohaterkom towarzyszyłam w ich „najważniejszych” momentach takich jak poród. Byłam z nimi także podczas klasycznych polskich ceremonii takich jak: chrzest, ślub czy urodziny. Nie chcę jednak wyolbrzymiać znaczenia tych wydarzeń — tę samą wagę przykładam codziennej rutynie. Moją obecnością staję się częścią ich codzienności. Jestem zaproszonym gościem — nie tylko obserwatorem.
W gruncie rzeczy chcę pokazać, że nie ma jednego punktu widzenia, a idea szczęścia zależy tylko od indywidualnych potrzeb. To opowieść o ludziach, których cenię — niezależnie od wyborów życiowych.

Magda Benda