Serdecznie zapraszamy na wspólne świętowanie dziesiątych urodzin Miejsca dla Fotografii Pix.house.

Przygotowaliśmy dla Was różnorodny program – od wystaw, przez rezydencję, warsztaty i spotkania, po pokaz slajdów oraz otwarcie nowej siedziby naszej fundacji.

Przed nami prezentacje wartościowych historii, opowiadających o tym, co ulotne, istotne i na pierwszy rzut oka pomijane. Wszystko to z potrzeby mówienia o rzeczach ważnych i… z nieustającej miłości do fotografii.

 

fot. Władysław Nielipiński

 

DOKUMENT TOŻSAMOŚCI

Hasło, wokół którego zbudowany jest program urodzin towarzyszy nam nieprzerwanie do dziesięciu lat. Za pomocą fotografii przyglądamy się temu, jak się zmieniamy, jak zmienia się świat wokół nas i w jaki sposób przebiega ten nieuchronny proces dojrzewania.

 

Termin

19-21.09.2025

 

Miejsca

Galeria Pix.house (ul. Głogowska 35a), Wojewódzka Biblioteka Publiczna i Centrum Animacji Kultury w Poznaniu (ul. Prusa 3), DOMIE (ul. Dąbrowskiego 28a), Bałtyk i Przystań Sztuki (ul. Roosevelta 22), Galeria na Wolnym Dziedzińcu Urzędu Miasta Poznania, Galeria na Rynku Łazarskim

 

---

Wystawy

– The Gardener – Jan Brykczyński | Pix.house
– JA JESTEM TWOJE SŁOŃCE – Władysław Nielipiński | WBPiCAK + DOMIE
– Photobook: niedopowiedziane medium (…) – Kolektyw Pix.house | Bałtyk / Przystań Sztuki
– Bohaterowie narodu – Jadwiga Janowska | Wolny Dziedziniec
– It’s not even my final form – Marek Kita | Wolny Dziedziniec
– Ciężko dziś jest trochę – Małgorzata Smieszek | Rynek Łazarski

 

---

Pokaz slajdów w przestrzeni miejskiej

Pokaz slajdów to prezentacja zdjęć osób, które przez dziesięć lat brały udział w licznych działaniach edukacyjnych prowadzonych przez Fundację Pix.house – w warsztatach „Mój Fyrtel”, konkursie „Talent Roku” oraz w zajęciach Szkoły Dokumentu.
Zaprezentowane zostaną prace, które są kontynuacją działań zapoczątkowanych, rozwijanych lub wspieranych przez Pix.house. Do urodzinowego slideshow wybraliśmy 23 osoby. Pokaz będzie się składał z trzech bloków, wyświetlanych podczas przejścia pomiędzy plenerowymi wystawami. Pokazem symbolicznie inaugurujemy działalność naszej nowej inicjatywy: PAF – Poznańskiego Archiwum Fotografii.

Orientacyjna trasa: Wolny Dziedziniec UM Poznań – Rondo Kaponiera – Rynek Łazarski.

Osoby biorące udział w pokazie:

Talent roku: Jadwiga Janowska, Emilia Martin, Paweł Piotrowski, Jakub Szachnowski, Paweł Starzec, Marta Szymanowska, Kamil Śleszyński, Alicja Wróblewska

Szkoła dokumentu: Małgorzata Adamczyk, Konrad Baranowski, Adam Kasperkiewicz, Małgorzata Smieszek, Rafał Wekiera

Mój Fyrtel: Mikołaj Konkiewicz, Justyna Lichota, Aleksandra Mrówczyńska, Jakub Nowaczyk, Aleksandra Śmigielska, Amadeusz Świerk, Agnieszka Wanat, Michał Wojciechowski, Sara Wojciechowska, Marta Wojnarowska

fot. Emilia Martin

 

---

Rezydencja i warsztaty (18-21.09)

W tym roku na rezydencji w Pix.house gościmy Jana Brykczyńskiego, z którym będziemy pracować nad ekspozycją „The Gardener”. Podczas rezydencji chętne osoby będą mogły uczestniczyć w procesie pracy nad wystawą, a także wziąć udział w warsztatach edycji i sekwencjonowania swoich fotografii / projektów fotograficznych.

 

fot. Jan Brykczyński

 

 

---

Opisy wystaw

 

The Gardener
Jan Brykczyński
Miejsce: Pix.house
Termin: 19.09 – 30.10.25

Opis: Projekt The Gardener dokumentuje uprawy miejskie warzyw i owoców (urban farming) na czterech kontynentach. Obejmuje w dużej mierze działania o charakterze partyzanckim w dzielnicach o niskich dochodach – w Nowym Jorku, Nairobi, Warszawie i Erewaniu. Ich mieszkańcy wykorzystują swoją wyobraźnię, kreatywność i inwencję, a także wszelkiego rodzaju materiały z odzysku, do aranżacji dostępnych przestrzeni.
Dokumentacja tych miejsc i przede wszystkim struktur powstałych spontanicznie w celu uprawy stanowi oś tego projektu. W niektórych przypadkach są one wyrazem grupowej współpracy mieszkańców, w innych – indywidualnej aktywności ich twórców. Zestawienie ze sobą praktyk pochodzących z obszarów o różnej historii, kulturze, klimacie i stopniu rozwoju ekonomicznego tworzy nowe konteksty. Porównać możemy rodzaje roślin jadalnych, sposoby ich uprawy i aranżacji przestrzeni, jak również rodzaje powtórnie użytych materiałów. Nasilające się migracje do dużych miast i związane z tym niedobory zdrowej żywności w społecznościach o niskich dochodach są problemem globalnym. Miejskie uprawy stały się alternatywnym źródłem świeżych owoców i warzyw zarówno w krajach rozwijających się, jak i rozwiniętych. Mieszkańcy rozległych metropolii potrzebują kontaktu z naturą, co stanowi równie ważną przyczynę tego fenomenu. Projekt można postrzegać jako nieco futurystyczną wizję naszej planety, na której już teraz większość populacji mieszka w miastach. Ze względu na partyzancki charakter części upraw można go także uznać za zapis przejawów globalnego ruchu oporu.

Bio: Jan Brykczyński – fotograf, edukator, autor książek. Adiunkt na kierunku Fotografia Gdańskiej ASP i wykładowca w Łódzkiej Szkole Filmowej. Współzałożyciel kolektywu Sputnik Photos. Autor licznych wystaw krajowych i międzynarodowych między innymi w Deichtorhallen, Musée de l’Elysée i CSW. Laureat konkursów w tym Sony World Photography Award, European Photo Exhibition Award, Syngenta Photography Award i stypendiów z Funduszu Wyszehradzkiego, Europejskiej Fundacji Kultury i MKiDN. Jego prace znajdują się między innymi w kolekcji Musée de l’Elysée w Lozannie i Centre Pompidou w Paryżu.

https://janbrykczynski.com/

 

 

JA JESTEM TWOJE SŁOŃCE
Władysław Nielipiński
Miejsce: WBPiCAK + DOMIE
Termin: 19.09 – 23.10

Opis: Na większości współcześnie publikowanych fotografii o życiu w PRL-u z jednej strony pokazuje się nam propagandowe ujęcia z oficjalnych komunistycznych uroczystości, z drugiej zaś – kadry bezpośrednie, oddające ponurą atmosferę epoki. To znaczy epoki, w której tak wiele się musiało, a tak niewiele było wolno. W drugiej grupie zdjęć są więc niekończące się kolejki po chleb i wódkę; witryny niemal pustych sklepów, gdzie brak towarów zastąpiły portrety polityków; niszczejące kamienice z odpadającym tynkiem; targowiska, na których handlarze oferowali kilka znoszonych płaszczy; stereotypowe osiedla z wielkiej płyty…

Jednak życie prywatne większości Polaków, jak i mieszkańców innych krajów bloku wschodniego, miało wówczas również bardziej optymistyczny wymiar. Ludzie uciekali w zacisze domów i ogródków, chodzili na mecze i do knajp, sadzili warzywa na działkach, oglądali seriale, uprawiali sport, kochali się. I spontanicznie bawili się na weselach.

Widać to doskonale na fotografiach Władysława Nielipińskiego. Nielipiński często bywał na weselach jako gość, z uczestnikami się znał, dzięki czemu mógł fotografować również w momentach, gdy obecność zupełnie obcej osoby byłaby niepożądana. Na niektórych zdjęciach utrwalił nawet samego siebie w lustrze. Miał niezwykłe wyczucie momentu, potrafił uchwycić najbardziej wymowne chwile spontanicznej radości oraz odkryć często niemal upiorne kontrasty między dziejącymi się jednocześnie zdarzeniami. Bez artystycznej stylizacji i upiększeń, lecz z wielką siłą emocjonalną, pokazał huczne zabawy, których dzikość narastała z każdym wypitym kieliszkiem wódki, ale też weselników, którzy opadli już z sił i zasnęli z głową na stole, czy tych, którzy nawet w środku zabawy czuli się samotni. Ważne miejsce na jego zdjęciach zajmują dzieci, często skonfrontowane ze światem dorosłych.

Kiedy je się ogląda, nachodzą człowieka sceny z wiejskiej zabawy strażackiej z ikonicznego czeskiego filmu Miloša Formana z 1967 r. „Pali się, moja panno” [Hoří, má panenko]. Ale jest tu jedna zasadnicza różnica. Podczas gdy Forman w swoim mistrzowskim dziele z bezlitosnym sarkazmem krytykuje tępotę, tchórzostwo, chciwość i egoizm swoich „niebohaterów”, Nielipiński z wyrozumiałością i rozbawieniem pokazuje ludzi, którzy w trakcie wesela mogli choć na chwilę zapomnieć o obowiązkach i szarej rzeczywistości, i całkowicie oddać się wspólnej zabawie, śpiewom i tańcom. Nie wyśmiewa ich, bo sam był jednym z nich.

Władysław Nielipiński nie jest jedynym, który fotografował życie w PRL-u takim, jakim było ono naprawdę, a nie takim, jakim chciała je przedstawiać oficjalna propaganda. W Polsce, dzięki gronu fotografów, do którego należeli m.in. Andrzej Baturo, Krzysztof Pawela, Anna Musiałowna, Krzysztof Barański, Anna Beata Bohdziewicz, Mariusz Forecki, można było zobaczyć bezpośrednie, nieupiększone obrazy codziennego życia również w prasie oficjalnej i na wystawach oficjalnych. Wszyscy wymienieni autorzy już od dawna mają swoje zasłużone miejsce w publikacjach, dotyczących historii polskiej fotografii. Nazwiska Władysława Nielipińskiego jeszcze tam nie ma. Ale po tej wystawie i po wydaniu książki „Gorzko! Śluby i wesela. Wielkopolska 1975-1990” wiadomo, że trzeba to zmienić.

Vladimír Birgus

Bio: Władysław Nielipiński – kulturoznawca, animator kultury i fotograf. W 1978 roku założył klub fotograficzny Format. W latach 1987-1991 był kierownikiem Zakładowego Domu Kultury Wielkopolskich Zakładów Obuwia Polania w Gnieźnie. W okresie 2002-2021 prowadził dział fotografii w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej i Centrum Animacji Kultury w Poznaniu, wspierając działalność wielkopolskich klubów, towarzystw fotograficznych i osób prywatnych. Był organizatorem i jurorem licznych konkursów fotograficznych, plenerów, i warsztatów artystycznych. W latach 70. XX w. fotografował imprezy rodzinne i wydarzenia towarzyskie. Często były to wesela, w których uczestniczył jako członek rodziny lub przyjaciel, a przy okazji fotografował, dostarczając weselnikom cennych wówczas – niepowtarzalnych pamiątek. Po latach, korzystając z emerytalnej swobody, zdigitalizował zachowane negatywy i zdecydował się na pokazanie wybranych kadrów szerszej publiczności.

www.wnielip.pl

 

Photobook: niedopowiedziane medium (…)
Kolektyw Pix.house
Kuratorka: Grażyna Siedlecka
Miejsce: Bałtyk / Przystań Sztuki
Termin: 19.09- 30.11.25

Z okazji 10. rocznicy działalności Fundacja Pix.house zaprasza do zanurzenia się w świat książki fotograficznej. Poznaj to niszowe, a jednocześnie bogate i przystępne medium, które podbija serca miłośników na całym świecie. Odkryj, jak fotograficzne publikacje tworzą przestrzeń spotkania z różnorodnymi perspektywami, historiami i emocjami. (…)

Na wystawie dowiesz się, czym jest książka fotograficzna: poznasz jej genezę, proces powstawania oraz różnorodne sposoby interpretacji. Usiądziesz wygodnie na sofie i doświadczysz wyjątkowych publikacji jednego z najważniejszych polskich wydawnictw fotograficznych – poznańskiej Fundacji Pix.house. Własnoręcznie stworzysz i zabierzesz do domu unikalny zin. Zgłębisz temat, czytając eseje i wywiady z ekspertami. Przekonasz się, jak ważna i piękna może być dobra fotografia pokazana w książce i być może, tak jak my, zakochasz się w photobookach.

 

Bohaterowie narodu
Jadwiga Janowska
Miejsce: Wolny Dziedziniec Urzędu Miasta Poznania
Termin: 16.09-15.10.25

Opis: „Bohaterowie narodu” to cykl fotograficzny zderzający narodowy mit bohaterski z modą na poliester i renesansem dresowego szyku z końca lat 90.
Projekt uchwytuje fenomen swoistej ucieczki od dorosłości w sentymentalny fantazmat. Chwilowym lekarstwem na niespełnione nadzieje, zagubienie i alienację staje się regres do starych, „dobrych” czasów sprzed cyfryzacji.

W tej perspektywie dresowy bohater to postać żyjąca tu i teraz — figura, w którą młodzi chcieliby się schować przed nieprzystającą do wyobrażeń, niepewną rzeczywistością własnej dorosłości.

Młodzi zawsze byli tymi, w których pokłada się nadzieję jako przyszłość narodu. Przytłoczeni oczekiwaniami i rozczarowani realiami, wolą cofnąć się w czasie. „Kwiat narodu” chce uciec przed odpowiedzialnością, zatrzymując się między światami i etapami życia.

Opowiadanie o osiedlu jest pełne nostalgii za czasami dzieciństwa, stawianego w obliczu wyborów dorastania. Projekt mierzy się z podwórkową ikonografią i narodowym patriotyzmem, tworząc sentymentalną podróż do czasów sprzed intensywnej digitalizacji — do czasów, gdy wystarczyło po prostu być.

Bio: Jadwiga Janowska – absolwentka Instytutu Twórczej Fotografii Uniwersytetu Śląskiego w Opawie (Republika Czeska). Obecnie wykładowczyni na Wydziale Sztuki na Uniwersytecie Jana Długosza w Częstochowie. Członkini kolektywu Hydroza.
Brała udział w programie mentorskim Nikon-NOOR Academy (2022). W 2018 roku zdobyła główną nagrodę za fotoreportaż w kategorii Young Poland na konkursie Grand Press Photo. Laureatka nagrody imienia Jana Sawki na festiwalu Fama (2021), a także drugiej nagrody w konkursie na Talent Roku organizowanego przez Pix House (2021). Jej prace były prezentowane w kraju i za granicą, m.in. w Galerii Sztuki Współczesnej Esta, na Rybnickim Festiwalu Fotografii, w K Mag Art Spot, Picture Doc, Pracowni Wschodniej, Domie, Granze Arsenali Fotogafie w Weronie, podczas Fotofestivalen Oslo Negativ, Rotterdam Photo, Merlinka Festival w Serbii, Noorderlicht Photo Festival oraz na wystawach i w publikacjach: Debuts, Eastreet, Fresh Eyes. Jest laureatką programu „Start-up kulturalny” CK Viktoria.
Głównym medium, którym się posługuje, jest fotografia, ale sięga także po kolaż czy video. Najczęściej zajmuje się portretem oraz współczesnym dokumentem. Porusza zagadnienia dotyczące tożsamości, upływu czasu oraz kontekstów przestrzeni.

https://jadwigajanowska.pl/

 

It’s not even my final form
Marek Kita
Miejsce: Wolny Dziedziniec Urzędu Miasta Poznania
Termin: 16.09-15.10.25

It’s not even my final form: [Tytuł to cytat z japońskiego anime, często używany dziś przez młodych ludzi jako wyraz ich indywidualności]

Opis: Nigdy nie byłem pewnym siebie dzieckiem, a jednak odczuwałem silną potrzebę poznania siebie i otaczającego mnie świata. Kiedyś pomalowałem paznokieć u kciuka na czarno. W obawie przed wyśmianiem zakleiłem go plastrem i wymyśliłem historię o przytrzaśnięciu go drzwiami.

W 2022 roku, po zakończeniu psychoterapii, zacząłem zastanawiać się nad znaczeniem tego etapu „pomiędzy” — przejścia z dzieciństwa w dorosłość.
Ten projekt to opowieść o dorastaniu. O szukaniu, stawaniu się, zwątpieniu i ponownym odnajdywaniu siebie.

Gdzie jesteś, dokąd zmierzasz, kim jesteś — z czymś lub bez.

Bohaterowie tej historii pochodzą z różnych części kraju — z mniejszych miejscowości i większych miast. Ich otoczenie silnie wpływa na sposób, w jaki są postrzegani. Wyrażają potrzeby, ukrywają lub przezwyciężają traumy.
Zadaję pytania: jak trudno jest być sobą? Co to właściwie znaczy — i czy to stan tymczasowy, czy trwały?

Poruszane przeze mnie wątki odnoszą się do uniwersalnych procesów, które kształtują nie tylko jednostki, ale i całe wspólnoty.

Dojrzewanie to nieustanny rytuał przejścia — stan zawieszenia i przemiany. Rozciąga się od formalnych kamieni milowych po głęboko wewnętrzne doświadczenia.

Zbieram lokalne mikro historie, by stworzyć szczery portret młodych ludzi w Polsce — tu i teraz.

Bio: Marek Kita – polski fotograf i filmowiec, mieszkający w Warszawie, silnie związany z kulturą i sztuką wizualną.Absolwent stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego, studiował fotografię w Krakowie, a następnie przez kilka lat był studentem w Szkole Filmowej im. Krzysztofa Kieślowskiego w Katowicach na kierunku Realizacji Obrazu Filmowego i Fotografii. Autor projektów dokumentalnych, filmów, reportaży i teledysków.

https://marekkita.com/

 

Ciężko dziś jest trochę
Małgorzata Smieszek
Miejsce: Rynek Łazarski
Termin: 16.09-15.10.25

Opis: Kiedy Natalia miała 14 lat z ciekawości zaczęła eksperymentować z narkotykami. Szybko odkryła, że to lubi. Biologiczna matka Olka była narkomankę. Rocznego chłopca zaadoptowali Monika i Tadeusz, którzy obdarzyli malca miłością, stworzyli mu bezpieczny dom i starali się zaspokajać jego potrzeby. Nie udało się im jednak uchronić chłopaka przed wpadnięciem w pułapki okresu dojrzewania. Jako 16-latek Olek zaczął ćpać w towarzystwie młodych narkomanów. Tak poznał Natalię. Po kilku miesiącach chodzenia ze sobą, Natalia zaszła w ciążę. Początkowo bardzo się bała, że Olek ją odrzuci, że zostanie z dzieckiem sama. Okazało się, że okres ciąży przyniósł bardzo duże zmiany, obydwoje zmienili swój styl życia, oczekując narodzin syna. Mikołaj urodził się w grudniu 2023 roku. Młodzi wraz z dzieckiem zamieszkali w domu rodziców Olka.
Natalia i Olek pozwolili mi fotografować ważne momenty w swoim życiu. Widziałam ich determinację w mierzeniu się z trudną przeszłością oraz codzienny wysiłek, żeby pogodzić obowiązki rodzicielskie z potrzebami nastolatków, bo przecież wciąż nimi są. Ten rok był dla nich nauką szukania równowagi między młodzieńczą potrzebą wolności a odpowiedzialnością za drugiego człowieka.
Olek stara się sprostać roli ojca, jednak presja codziennych obowiązków, zmęczenie i poczucie utraconej młodości, powoli zaczynają go przerastać. Zaraz po porodzie Natalia zerwała kontakty z dawnymi rówieśnikami, całkowicie oddała się opiece nad dzieckiem. Większość czasu spędza w domu. Jej związek z Olkiem przechodzi poważny kryzys.

Bio: Małgorzata Smieszek jest fotografką i dokumentalistką, absolwentką Liceum Sztuk Plastycznych w Olsztynie, Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie oraz Szkoły Fotografii w Warszawie. Brała udział w warsztatach dokumentalnych prowadzonych przez Mariusza Foreckiego w Fundacji Pix.House w Poznaniu. Jest autorką serii: „Czerwona strefa” – o samotności na oddziałach COVID, „To się dzieje” – o pracy ekip ratowniczych, za którą była nominowana do Nagrody Krzysztofa Millera za Odwagę Patrzenia (2021), „Cena patriotyzmu” – za którą otrzymała drugą nagrodę w konkursie Grand Press Photo (2024) w kategorii Aktualności, nominację do nagrody w konkursach Slovak Press Photography 2023 i Siena Awards 2023. Wyróżniona w Międzynarodowym Konkursie Fotografii IPA (2023) w kategorii Ludzie.

https://www.malgorzatasmieszek.com/

 

---

10 lat działalności Fundacji Pix.house – najważniejsze informacje

Zorganizowaliśmy ponad 70 wystaw, galeria zaprezentowała prace pokaźnego grona fotografek i fotografów z 15 krajów. Przygotowaliśmy wspólnie ekspozycje takich uznanych twórczyń i twórców jak: Martin Parr, Rimaldas Vikšraitis, Mayumi Suzuki, Vladimír Birgus, kolektyw Sputnik Photos, Kuba Dąbrowski, Ieva Austinskaitė, Damian Chrobak, Ewa Meissner, Karol Grygoruk, Piotr Zbierski czy Emilia Martin, ale także liczne wystawy grupowe i indywidualne osób dopiero zaczynających przygodę z fotografią, w tym obrony dyplomów studentów uczelni artystycznych i wystawy uczniów liceów plastycznych. Odbyło się ponad 150 spotkań otwartych oraz dyskusji, które pozwalają wypracować strategie rozwoju medium fotograficznego i umożliwiają dalszy rozwój edukacji wizualnej i społecznej.

Fotografujący wzięli udział w kilkunastu konkursach (największy i najbardziej rozpoznawalny konkurs to Talent Roku – 9 edycji) i kilkunastu edycjach warsztatów, w tym w 10 odsłonach długoterminowych warsztatów fotografii dokumentalnej Mój Fyrtel / Moja przestrzeń. Nasze przedsięwzięcia edukacyjne nie są oparte na modelu rywalizacyjnym – to raczej zaproszenie do procesu twórczego i promocja dokonań młodych twórców. Co roku wydajemy publikację osoby, która wygra w kategorii ZinCall, przyznajemy także stypendium na kontynuację rozpoczętego projektu o ważnej tematyce społecznej. Laureatkami i laureatami naszych konkursów są m.in.: Dawid Żuchowicz, Jakub Ochnio, Paweł Piotrowski, Jan Jurczak, Alicja Wróblewska, Marcin Kruk, Jadwiga Janowska, Karolina Wojtas, Marta Bogdańska, Jędrzej Nowicki, Karolina Ćwik, Julia Klewaniec, Magda Benda, Paweł Starzec i Michał Siarek. Odbyło się ponadto 8 edycji międzynarodowego festiwalu książek fotograficznych XPRINT, który następnie przekształcił się w działania całoroczne – w tym rezydencje i partycypacyjne tworzenie publikacji i wystaw.

Pix.house wydał 48 publikacji z fotografiami i o fotografii. Były one wielokrotnie doceniane i nagradzane na takich konkursach jak: Picture of the Year International (książka roku), Paris Photo, Projekt Roku / STGU, Polish Graphic Design Awards, Międzynarodowe Targi Książki w Krakowie, Targi Książki w Poznaniu, Festiwal w Bratysławie, Atenach, Madrycie, Grand Press Photo, czy Fotograficznej Publikacji Roku. Książki Pix.house znajdują się również w liczących się polskich i zagranicznych kolekcjach, w tym w kolekcji londyńskiej galerii Tate Modern kuratorowanej przez Martina Parra, Galerii Narodowej w Pradze, a także w zbiorach Środkowoeuropejskiego Dom Fotografii w Bratysławie, Instytutu Polskiego w Paryżu i Tbilisi, a także w zbiorach Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu. Publikacje Pix.house znajdują się także w księgozbiorach takich ośrodków edukacyjnych jak: Columbia University in the City of New York, University of North Carolina, Stanford University i Harvard University.

 

---

Organizator: Fundacja Pix.house
Team kuratorski i projektowy: Michał Adamski, Andrzej Dobosz, Mariusz Forecki, Katarzyna Grażewicz, Anna Molter, Grażyna Siedlecka, Adrian Wykrota

 

Wydarzenie współfinansowane przez Miasto Poznań oraz Urząd Marszałkowski Województwa Wielkopolskiego.

 

        

 

Mecenat:

 

     

 

Partnerzy:

 

Patronaty medialne: