Znamy finalistów konkursu TALENT ROKU 2019 | ZIN CALL!

Jury w składzie: Anna Molter, Jan Brykczyński, Krzysiek Orłowski do finału konkursu zakwalifikowało prace następujących osób:

 

Alicja Wróblewska | Rafa 

Rafy koralowe to jedne z piękniejszych i delikatniejszych naturalnych zjawisk na Ziemi. Powstają w morzach i oceanach, w których temperatura wody utrzymuje się powyżej 18 °C. W związku z zanieczyszczeniem środowiska, ocieplaniem się klimatu, a tym samym ocieplaniu się temperatury wód rafy koralowe ulegają zjawisku blaknięcia. W 2017 r. masowe blaknięcie objęło 90% Wielkiej Rafy Koralowej. Jeśli nie powstrzymamy ocieplania klimatu – rafy znikną na zawsze.
Na projekt składają się fotografie obiektów, które w całości zostały wykonane z plastiku jednorazowego użytku (butelek, kubków, słomek, opakowań po kosmetykach, żywności, etc.). Są to reprezentacje rafy przyszłości.

 

 

 

Karolina Wojtas | WE CAN’T LIVE – WITHOUT EACH OTHER

jest piękny dzień na zewnątrz. ptaki śpiewają, kwiaty kwitną… w czasie takich dni, dzieciaki takie jak ty…
P o w i n n y s m a ż y ć s i ę w p i e k l e.

 

 

 

Katarzyna Zolich | The Kiss, The Rage, The Swan

Podczas stypendium w Archiwum OSA dotarłam do Amatorskiej Kolekcji zdjęć Petera Forgacsa z lat 1989 – 1990. 213 pudeł pełnych odbitek dokumentuje prywatne życie Węgrów podczas zmiany reżimu. Odbitki te zostały ocenzurowane, zepsute przy wywoływaniu lub nikt się po nie nie zgłosił. Funkcjonujące jako obiekty interesujące same w sobie stają się znakomitym przykładem napięcia pomiędzy tym co prywatne, a tym co publiczne. Archiwa te nie były dotychczas prezentowane publicznie ze względu na problemy związane z publikacją wizerunku występujących na nich osób. Dostałam jednak prawa do stworzenia publikacji z wybranych przeze mnie obrazów. Stworzyłam wstępną selekcję trzech historii o nazwach The Kiss, The Rage i The Swan. Jest to fikcyjna historia opowiadająca za pomocą archetypów prawdziwą historię tego, co manifestuje się w nieświadomości społeczności, w obrazie, wizualnym języku, podczas gdy historia przechodzi prawdziwą przemianę.

 

Mateusz Pawlukiewicz | Leksykon współczesnych polskich zamków

…Budynek zrobiony bardzo kreatywnie z tarasami i wieżyczką. Całość wykonana z pustaków ceramicznych obłożonych starymi cegłami. Wspaniała ręczna robota zrobiona w wyjątkowym średniowiecznym stylu. W środku stylowe piece kaflowe. Na dole znajduje się sala rycerska z kominkiem i wyjściem na wieżyczkę, kuchnia połączona z salonem, pokój telewizyjny oraz sypialnia, 2 łazienki, dodatkowa kuchnia, przedpokój i garderoba. Przygotowane posadzki pod płytki. Z sali rycerskiej przewidywana była dobudówka do powstania Sali Biesiadnej .
Na I piętrze są 4 pokoje, 2 łazienki.
Pokoje są wykończone, na podłogach deski, nowe okna, grzejniki na ścianach .
Nowe instalacje elektryczne i hydrauliczne
Pomieszczeniach na parterze do wykończenia / płytki/
W pobliżu nieruchomości bezpośrednio na działce znajdują się dwa wykopane oczka z myślą o rybkach i pięknych roślinach.
Wszystko wybudowane i wyposażone w średniowiecznym stylu…..

 

 

 

 

Igor Zieliński | Kiosk

Wydawało mi się wtedy, że jest tam wszystko. Doskonale to pamiętam. Uwielbiałem obchodzić go dookoła po kilka razy i gapić się przez szyby na wypełnione po brzegi kolorowe gazety, zabawki, słodycze i rzeczy, które nie miałem pojęcia do czego służą. Nawet teraz nie wiem, do czego służą niektóre z nich. Zapominałem jednak o rdzeniu, najważniejszej części, z którą trzeba było się zmierzyć w ostateczności. Ledwo dosięgnąwszy wystającego parapetu, winien byłem jeszcze wcisnąć głowę pomiędzy te wszystkie zwisające zewsząd draże, gumy do żucia, bilety papierowe, doładowania na karty SIM, Grześki, Pawełki i całą resztę polskich imion lub cyfer z dopiskiem – panoramiczna. Dopiero wtedy ukazywał mi się niczym niewzruszony posąg, usytuowany na kilkumetrowym cokole w centrum wszechświata. Najczęściej płci żeńskiej. Wyraz twarzy jakby wyrzeźbiony przez kogoś, kto przeszedł w życiu już wszystko. Niebywały kontrast dostrzegam dopiero teraz, po latach. Wtedy dostrzegałem jedynie, jak znikają moje ostatnie drobne z plastikowej, porysowanej tacki, a chwilę później wysuwa się gazeta, którą wcześniej wypatrzyłem w gablotce. Teraz już nawet się nie schylam. Nie ma tam ani jednej rzeczy, która by mi się przydała. Szyby straciły swoją grawitację, nie przyciągają. Zachował się natomiast posąg – osoba, która była tam od zawsze i zniknie kiedyś razem ze swoim kwadratowym, kolorowym światem. Nie zostanie nic, chociaż wydawało się, że jest tam wszystko.

 

 

Mateusz Kowalik | Czarcie żebro 

Od dawna bezustannie ciągnie mnie w dzicz. Przyglądam się jej uważnie, ulegam urokom nieskazitelnej natury, dla której ludzie rzucają wszystko i uciekają w poszukiwaniu ukojenia. Równocześnie słucham ich mrocznych historii, które sprowadzają mnie na ziemię. Na szczęście, bo nigdy nie uwierzyłem w mit idyllicznego życia na łonie natury. Tam ciało i dusza również potrzebują solidnego ukojenia, bo każdego z nas czasem ciągnie w mrok, niezależnie od szerokości geograficznej. Różnica polega „jedynie” na tym, że zamiast pić whisky z supermarketu, tam zażywa się kąpieli w roztworze z czarciego żebra* zebranego w pobliskim lesie. Tam równowaga również zostaje zachowana a beztroskie momenty równoważą się z ciemną stroną rzeczywistości.
*Ostrożeń warzywny (czarcie żebro) – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych.
Zawiera wiele aktywnych biologicznie substancji. Mają one silne działanie odtruwające, przeciwzapalne, przeciwbakteryjne i wzmacniające. (Kąpiel z dodatkiem naparu z czarciego żebra regeneruje, wzmacnia i dodaje energii.) Jego liście delikatnie przypominają żebra.

 

 

Edyta Jabłońska | Kraj(obraz)

Robić mi się nie chce,
No bo nie mam po co.
Lubię pospać za dnia,
Pobawić się nocą.
I choć mówią leniu,
Może to i prawda.
Lecz szaleje za mną,
Każda młoda panna.
Ref: Będę kawalerem, aż do końca świata
Nie zostanę księdzem, jakby chciał mój tata
Będę kawalerem, to mi się opłaca
Żeby ciemną nocą dziewczyny obracać(…).

Mężem nie zostanę, choć niejedna chciała
Do ołtarza siłą ciągnąć próbowała
Bo nie w moim stylu dziewczynie obiecać
Kiedy za 5 minut inna mnie nakręca

Ref: Będę kawalerem, aż do końca świata
Nie zostanę księdzem, jakby chciał mój tata
Będę kawalerem, to mi się opłaca
Żeby ciemną nocą dziewczyny obracać(…).

Bohaterom projektu Kraj(obraz) daleko do postawy przedstawionej w piosence disco polo zespołu Effect, Będę kawalerem. Stasica (37 l), Marianica (44 l) i Andrejko (65 l) mieszkają z dala od aglomeracji miejskich w popegeerowskiej wsi oddalonej 40 km od granicy ukraińskiej. Nie są zbyt zamożni, nie mają stałej pracy ani hobby. Wychowali się w rodzinach pozbawionych odpowiednich wzorców społecznych. Presja społeczności, w której żyją dotycząca ich stanu cywilnego jest olbrzymia, w takim środowisku wartość drugiej osoby jest uzależniona od posiadania partnera. Mają jedno wyobrażenie na temat tego, co czyni mężczyznę szczęśliwym – ŻONA. Podobnie jak ich bliscy, którzy życzą przy wigilijnym opłatku „żebyś dziecko znalazł KOGOŚ”.

 

 

Zachar Szerstobitow | Emigracja

Projekt opowiada o Polonii holenderskiej. Jest w pewnym stopniu portretem socjologicznym polaków przebywających w owym kraju. Na pierwszy rzut oka można by było się spodziewać prostej historii, gonitwy za pieniądzem, dążenia do poprawienia standardu życia. Lecz sytuacja od wewnątrz jest radykalnie inna. Polacy w większości przypadków nie emigrują dla pieniędzy lecz uciekają od problemów. Od znienawidzonych partnerów, zatarć z prawem, rodziną, od alimentów czy narkotykowej prohibicji. Mieszkałem tam ponad rok i miałem okazję doświadczyć pełnego spectrum charakterów, zachowań i historii graniczących ze scenariuszami kryminałów. Projekt składa się z 3 części. Portretów, pejzaży oraz prywatnych zdjęć bohaterów. Portrety pełnią funkcję opisową ludzi a pejzaże ich emocji, charakterów i wnętrz. Osobiste zdjęcia “modeli” pokazują ich zdaniem w superlatywnym świetle samych siebie.

 

 

Kamil Śleszyński | Balistyka końcowa *

Pierwsze polowanie może wydawać się harmonijnym aktem, który ma głębsze znaczenie. Kontakt z naturą, poczucie siły, społeczność. Wszystkie te czynniki przyczyniają się do widocznej atrakcyjności tego działania. Ale to tylko pozory. Techniki łowieckie stale się rozwijają, ale w użyciu nadal pozostają pociski grzybkujące. Ten rodzaj amunicji rozszerza się od czoła podczas przebijania tkanek zwierzęcych przybierając kształt grzybka. Patrząc na zdjęcia zdeformowanych pocisków wydobytych z ciał zwierząt tuż po polowaniu, możemy sobie wyobrazić, jakie szkody spowodowały. Dlatego są one ogólnie zabronione do użycia w wojsku.

* Balistyka końcowa – dział balistyki zajmujący się zjawiskami wywoływanymi działaniem pocisku w celu.
Do zjawisk tych możemy zaliczyć: przebijalność pocisku wraz z jego wnikaniem w przeszkodę, proces odkształcenia się pocisku i materiału przeszkody w którą trafił, efekt burzący i skuteczność działania odłamkowego.

 

 

GRATULUJEMY! 

 

Zwycięzców poznamy niebawem! 

Poziom był bardzo wysoki. Serdecznie dziękujemy wszystkim, którzy nadesłali swoje zgłoszenia. Gratulujemy Wam i trzymamy za Was kciuki!

Organizatorzy: 

Fundacja Pix.house 

koordynacja działań: Adrian Wykrota

Zinteka 

Krzysiek Orłowski

 

Projekt realizowany dzięki wsparciu: