Mój fyrtel/Moja przestrzeń | podsumowanie
Zakończyła się półroczna przygoda z warsztatami Mój Fyrtel / Moja przestrzeń.
Na spotkaniach uczestnicy zgłębili wiedzę dotyczącą fotografii dokumentalnej. Jakie efekty przyniosła ich praca na własnym długoterminowym projektem?
Stworzyliśmy wspólnie dokumentalny obraz naszej przestrzeni. Przestrzeni rozumianej nie wprost – jako miejsce, ale jako coś, co w gruncie rzeczy jest dla nas najważniejsze.
W warsztatach i wystawie wzięli udział:
Magdalena Orylska, Sławomir Brdęk, Maciej Podgórski, Piotr Zarówny , Artur Kujawski, Agnieszka Niemczyk, Elżbieta Adamska, Krzysztof Grabara, Damian Nowicki, Mikołaj Konkiewicz, Norbert Oksza Strzelecki, Łukasz Kotecki, Łukasz Zakrzewski, Katarzyna Kubiak, Igor Leński, Magda Wołk, Agnieszka Hinc, Joanna Czarnota-Mielcarek, Artur Kucharczak, Paweł Hryniewicz, Katarzyna Dudzic
Wystawa to również czas podsumowania prac nad Archiwum Społecznym Wielkopolska/Teraz. Do naszych zbiorów trafiło 150 archiwalnych fotografii z Poznania i regionu.
PROWADZENIE WARSZTATÓW:
Adrian Wykrota | http://adrianwykrota.com
GOŚCIE / WSPÓŁPROWADZĄCY:
Mariusz Forecki | www.forecki.pl
Michał Adamski | www.michaladamski.com.pl
Michał Sita | http://michalsita.com
PROJEKT FINANSOWANY W RAMACH STYPENDIUM ARTYSTYCZNEGO MINISTRA KULTURY I DZIEDZICTWA NARODOWEGO
Projekty uczestników:
Agnieszka Niemczyk | (Fe)male gaze
Starałam się spojrzeć na mężczyzn trochę tak jak tradycyjnie w naszej kulturze mężczyźni patrzą na kobiety. Modele na moich zdjęciach są delikatni, bezbronni i łagodni. Fotografowałam bohaterów swojego projektu w niezbyt “męskim“ anturażu. Myślę, że stereotypy płci są bardzo krzywdzące i chciałaby, żeby każda osoba mogła wybrać z genderowego spektrum to, co jej najbardziej odpowiada.
Norbert Oksza Strzelecki | Zanikanie
Powoli zaczął zanikać, kawałek po kawałku, gdy moi Dziadkowie odeszli 30 lat temu. Dom. Pamiętam, jak będąc dzieckiem zasiadałem przy dużym, masywnym okrągłym stole w oczekiwaniu na jajka po wiedeńsku, które Babcia robiła za każdym razem gdy odwiedzałem ich po szkole. Na blacie leżała lustrzana obrotowa taca. Godzinami mogłem też siedzieć wsłuchany w historie o koniach, które Babcia kiedyś miała. Mam też silne wspomnienie Dziadka uczącego mnie gry w szachy na małej, składanej szachownicy magnetycznej. Dziadek w monoklu, z aparatem słuchowym wczepionym w kieszonkę niczym kwiat w butonierkę. Miałem zaledwie 10 lat. Teraz Dom znika. Tapety uwolnione od wilgotnych, odrapanych ścian. Kiedyś-białe firany poszarzałe od pyłu, gołębie i osy zawłaszczające coraz to nowe przestrzenie. Czuję, jakby Dom wciąż czekał na mnie, żebym przywrócił go do życia, do jego dawnej świetności.
Joanna Czarnota-Mielcarek | Młode Wilki
Zdjęcia są częścią cyklu i przedstawiają pasję młodych ludzi, spędzających swój wolny czas na zbiórkach harcerskich. Bohaterami całej opowieści są głównie Szymon i Kuba – bracia, którzy wyraźnie widzą swoją przyszłość w mundurze. Fotografie zostały wykonane na zbiórce 7 Staromiejskiej Gromady Zuchowej „Białe Wilki” oraz 165 Poznańskiej Drużynie Starszoharcerskiej „Canis Lupus”.
Maciej Podgórski | Kobieta samotna
Przychodzi taki czas, kiedy z grona znajomych, przyjaciół i rodziny pozostaje coraz mniejsza grupa. Ten czas czeka nas wszystkich i towarzyszące mu uczucia nie zawsze są w pełni pozytywne.Uczucie na którym skupiłem się podczas projektu to samotność i towarzysząca jej rutyna. Oczekiwanie na spotkanie z Rodziną daje energię do codziennego wstawania z łóżka, a rutyna pomaga tłumić rosnącą tęsknotę.
Artur Kujawski | – temat rzeka –
Zaczynamy o brzasku, nim promienie słońca leniwe wyciągną rękę znad horyzontu, a kończymy po zmroku, gdy świeżo zadomowiona ciemność przecinana jest ostrymi światłami szperaczy. Rzeka jest cierpliwsza od najstarszego drzewa. Przetrwa wszystko i pozostanie na długo po ostatnim żywym organizmie na ziemi.
… niewykorzystany krwiobieg naszego kraju …
Ela Adamska | Urzędnik też człowiek
Przez ostatnie 7 lat pracowałam w Urzędzie Miasta Poznania. Moja pierwsza dorosła praca i to od razu do emerytury.
Na swoich zdjęciach pokazuję to, czego nie widać z perspektywy klienta (nie petenta!).
Praca urzędnika to nie tylko kawa i ciasto. Praca urzędnika to też przestarzały sprzęt, kolejki niezadowolonych klientów, słabe warunki pracy, marna płaca.
Już tam już nie pracuję.
Mikołaj Konkiewicz | Bliskie spotkania każdego stopnia
Trzystopniowa skala bliskich spotkań z obcymi formami życia opracowana przez J. Allen’a Hynek’a obejmuje: dostrzeżenie świateł lub obiektów o nieznanym pochodzeniu (bliskie spotkania pierwszego stopnia), obcowanie z artefaktami tajemniczej natury, takimi jak np. ślady czy kręgi w zbożu (bliskie spotkania drugiego stopnia), bezpośredni kontakt z załogą UFO (bliskie spotkania trzeciego stopnia).
Igor Leński | SORtownia
Od zawsze na Szpitalnych Oddziałach Ratunkowych obowiązuje zasada, że przyjmuje się pacjentów według stanu zdrowia, a nie kolejności zgłoszenia, stąd na przyjęcie i diagnostykę trzeba czekać niekiedy nawet kilka godzin. Konieczność wypełniania stert dokumentów, nagminnie pojawiający się nietrzeźwi przywożeni przez patrole policji, czy osoby niewymagające medycznych czynności ratunkowych, które powinny zostać przyjęte u lekarza rodzinnego, powodują niepotrzebne kolejki i konieczność długiego oczekiwania przez chorych.
Łukasz Kotecki | Widoczne/Niewidzialne
Wszystko zaczęło się od powrotu. Porzuciłem początkowy pomysł, by kontynuować fotografowanie przyrody w otoczeniu ekspansji człowieka. Zawłaszczone przestrzenie, porzucane lub nie będące pod jego stałym nadzorem, powoli wracają tam gdzie były wcześniej. Te pilnowane zaś, dekorowane są z dbałością w to co wcześniej stamtąd zniknęło, by stworzyć pozory harmonii i jedności.
Taka chaotyczna natura i uporządkowany człowiek, stały się dla mnie metaforą obojętności, przeźroczystości, a może również niechęci wobec tego co wymyka się z wyidealizowanych, estetycznych, sztucznych wzorów. Myśląc o tym pojawia się pytanie o rzeczywistą wartość tego co naturalne.
Magdalena Orylska | Między słowami
Seria inspirowana beztroskim dzieciństwem. Odkrywa drogę doświadczania, poznawania i czerpania radości z otaczającego świata. Anonimowość bohaterów nie jest przypadkowa. Uchwycone kadry pokazują dwoje dzieci i ich wzajemną relację oraz relację ze środowiskiem w którym przebywają.
Paweł Hryniewicz | Elementy krajobrazu
“Elementy krajobrazu” to fotografie obiektów porzuconych w przestrzeni miejskiej. Niepotrzebne, zdegradowane, nie pełnią już swoich pierwotnych funkcji. Jednocześnie nie zostały zaadaptowane do nowych celów, pozostając bezużytecznymi elementami kształtowanego przez człowieka otoczenia.
Sławomir Brdęk | Fight Club
Temat stary jak świat i oklepany fotograficznie w każdy możliwy sposób. Dlaczego ludzie walczą? Bo takie mają potrzeby, zamiłowania, żyłkę rywalizacji. Chcą być lepsi, sprawniejsi i chcą piąć się wyżej. Zaczynają od małych turniejów, które są trampoliną do dużych gali sportów walki…
Katarzyna Dudzic | Troligoblin
Troligoblin to pseudonim artystyczny duetu: Marty i Su. Parę połączyła wspólna pasja do występów cyrkowych i żonglerki. Razem występują jako artyści uliczni, na scenie a także na różnych eventach i festiwalach. Jakie mają podejście do życia? Czy świat „za kulisami” dla obojga wygląda tak samo?
Damian Nowicki | Pan Krzysztof
Pan Krzysztof urodził się w 1929 roku, w domu otrzymał wychowanie w duchu patriotycznym. Kiedy skończyła się II wojna światowa jako nastolatek walczył z UB w obronie religii w szkołach. Wspólnie z żoną spędził ponad 60 lat życia, jej śmierć była ogromnym ciosem dla niego. Wielką pasją Pana Krzysztofa była polityka, grafiki Zdzisława Beksińskiego oraz koty. Na pytanie, co chciałby przekazać młodym pokoleniom, powiedział: niech kochają poezję, niech kochają literaturę, niech kochają Polskę.
Pan Krzysztof odszedł w październiku 2017 roku.
Łukasz Zakrzewski | Na morzu
W momencie gdy to czytasz ponad półtora miliona marynarzy pływa na statkach na morzach i oceanach całego świata. Są w porcie albo na morzu, ładują i rozładowują towary, pracują na pokładzie, pełnią wachtę albo śpią. Te 1,5 miliona ludzi przewozi około 90 % wszystkich towarów w transporcie międzynarodowym. Ograniczeni wielkością statku, często bez dostępu do internetu i telefonu, spędzają większą część swojego życia na morzu, dbając by towary docierały do punktu przeznaczenia, do nas.
Katarzyna Kubiak | Charlotte
Charlotte to pseudonim artystyczny bohaterki, a właściwie bohatera mojego projektu. Jest to opowieść o mężczyźnie, który na co dzień jest konduktorem pociągu. Jak każdy z nas prowadzi na pozór normalne życie. Jednak kiedy przychodzi noc staje się zupełnie kimś innym. Charlotte to jedna z warszawskich Draq Queen, którą często możecie spotkać zarówno w klubach jak i na wielu wydarzeniach związanych z ruchem LGTB.
Agnieszka Hinc | Telefony z ludźmi
Podziękowania!
Serdecznie dziękuję wszystkim uczestnikom warsztatów – również tym, którym z różnych powodów nie udało się dotrwać do wystawy. Włożyliście kawał serca i ogrom pracy w ten projekt. Dziękuję!
Chciałem również serdecznie podziękować gościom, którzy zgodzili się przekazać swoją wiedzę grupie warsztatowej!
Warsztaty nie odbyłyby się bez wsparcia Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Serdeczne podziękowania za stypendium.
Warsztaty odbywały się w przestrzeni Fundacji PIX.HOUSE – tworzymy miejsce dla fotografii!
Adrian Wykrota